Fermotein is het ingrediënt van The Protein Brewer. Foto: The Protein Brewery
In dit artikel
De Brabantse ontwikkelaar van nieuwe voedselingrediënten The Protein Brewery heeft € 30 miljoen aan nieuwe investeringen opgehaald. Het bedrijf brouwt met behulp van schimmels een plantaardig ingrediënt voor de voedingsmiddelenindustrie (mycoproteïnen).
Met de nieuwe miljoenen wil het bedrijf de verkoop verder aanjagen. Ook investeert The Protein Brewery in grotere productiecapaciteit en de verdere ontwikkeling van een innovatieplatform. Het fonds Invest-NL van de overheid en de aan biotechnoloog Novo Nordisk gelieerde belegger Novo Holdings zien hier veel mogelijkheden in. De investering van € 30 miljoen komt onder andere uit die hoek. Bij eerdere financieringsrondes haalde het bedrijf uit Breda al € 26 miljoen op.
Fermotein
Het geld wordt gebruikt voor de commerciële uitrol van het schimmelingrediënt. Het bedrijf uit Breda maakt door schimmels te voeden met suikers het voedingsingrediënt Fermotein door middel van biomassafermentatie. Volgens topman Thijs Bosch bevat dat zowel eiwit als vezels, waarmee het van nut zou kunnen zijn voor bijvoorbeeld snacks, zuivelvervangers of sportvoeding. De gepatenteerde schimmelstam die The Protein Brewery gebruikt, kan tegen hoge temperaturen en een lage pH-waarde. Dat maakt het mogelijk om in niet-steriele omstandigheden te produceren. “Dat is een heel groot voordeel voor de bioreactor die je wil bouwen. Dat kan dan een stuk goedkoper”, aldus Bosch. Het kapitaal wordt ook gebruikt om de productiecapaciteiten verder uit te breiden.
Nog niet in Nederland
Fermotein mag al worden verkocht in de Verenigde Staten en in Singapore, maar nog niet in de Europese Unie. Bosch verwacht dat het ingrediënt hier pas in de zomer van volgend jaar wordt goedgekeurd. Het duurt volgens hem ook nog drie tot vier jaar voordat The Protein Brewery winst maakt. “De echt grote impact ga je maken als je dit op grote, industriële schaal doet”, zegt Bosch. “Idealiter doe je dat met een partner die al suikerrijke reststromen heeft. Dus daar kijken wij al wel naar in Europa, maar ook Amerika.”
Medeauteur: Alieke Hilhorst
